Het boek van Marie Kondo heeft ons geleerd dat we van opruimen gelukkig worden. Dat weggooien of nog liever weggeven geen doodzonde is, maar ruimte maakt in je leven. Ik ben sinds kort weer zes boeken rijker, als kernjurylid van de NS publieksprijs. Met de schone taak ze te lezen en te stemmen. Na de bekendmaking van de winnaar, op 23 november, mogen ze weg. Heb je interesse in een van de zes boeken, stem dan eerst even via mijn link ;):

klik en stem op een van de zes!

Laat me daarna weten welke je wilt hebben. Ik stuur ‘m op tegen eventuele verzendkosten (first come, first serve).

Er zijn enkele boeken die mijn kast niet verlaten. Die emotionele waarde hebben, of een groot ‘daar begin ik nog wel eens aan’-gehalte. De tweedelige Norton Anthology of English Literature is er zo een. Als sinds mijn propedeuse wonen ze bij me. Steeds weer mee verhuisd. Bijbelachtig dunne blaadjes, pagina na pagina proza- en poëziewerk. En al jaren neem ik mij voor mijn favoriete dichters weer eens te lezen.

De Engelse romantisch dichter William Wordsworth (1770-1850) is er zo een. Hij omschrijft mijn voornemen prachtig: To begin, begin.

So simpel is het. Zeg niet dat je met iets gaat beginnen, begin gewoon. Ik begin als ik de zes boeken voor de publieksprijs uit heb. ‘As in Tas’ en ‘Neem een geit’ (what’s in a name, ook zo’n klassieker uit de Engelse literatuur) nog te gaan.

En voor vandaag wens ik je ook Wordsworth toe. To begin, begin. Voor je het weet is het weer weekend. 😉